قسمت هفتم
قصه حضرت آدم در سوره مبارکه الکهف (هشدار به والیت شیطان دشمنی او با انسان)
در سوره کهف، آیات ۵۰ و ۵۱، داستان حضرت آدم(ع) با تأکید بر هشدار به انسان درباره دشمنی شیطان و خطر ولایت‌پذیری از او مطرح شده است:
۱. ابلیس از جنس جن بود، نه فرشته؛ به همین دلیل برخلاف امر خدا عمل کرد و از درگاه الهی رانده شد.
۲. با سرپیچی از فرمان الهی، ماهیت شیطان به‌عنوان موجودی نافرمان و فاسق آشکار می‌شود.
۳. خداوند در این آیات هشدار می‌دهد که چگونه ممکن است انسان‌ها، شیطان و فرزندان او را به ولایت بگیرند، در حالی که آنان نه در خلقت انسان و نه در آفرینش آسمان‌ها و زمین سهمی داشتند.
۴. نکوهش ولایت‌پذیری از شیطان از مضامین اصلی این بخش است؛ به‌ویژه زمانی‌که انسان دچار غفلت و فراموشی یاد خدا می‌شود.
۵. در این روایت قرآنی، شیطان به‌عنوان دشمنی قدیمی و آشکار برای انسان معرفی می‌شود که پیروی از او موجب گمراهی و تباهی است.
۶. برخلاف دیگر سوره‌ها که بیشتر به خلقت حضرت آدم و ماجرای بهشت می‌پردازند، سوره کهف بیشتر جنبه‌ی هشدار اعتقادی و تربیتی دارد. هدف این بخش، آگاه‌سازی انسان از خطرات پیروی از دشمنی پنهان در لباس وسوسه‌گر است.
نام نویسندگان :۱. سمیه عمادی اندانی۲. رضا شکرانی۳. مهری کریمی
این مقاله در نشریه تحقیقات علوم قرآن و حدیث، دوره ۲۰، شماره ۳، پاییز ۱۴۰۲ منتشر شده است.
انـجمـن علــمی، نگاهیـــے نو بـــہ اندیــشـہ ورزیــدن
کانال ایتا: